Ο διάλογος…

Άγγλος: «Ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να δω αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ στο «Θέατρο των ονείρων», διότι αποκλείεται να έχω άλλη ευκαιρία στη ζωή μου».

Στ. Κ. «Από πού είσαι»;

Άγγλος: «Από το Λίβερπουλ.»

Στ.Κ. «Υποστηρίζεις τη Λίβερπουλ;»

Άγγλος: «Όχι, είμαι με την Έβερτον και μάλιστα κάθε χρόνο αγοράζω θέση (παίρνει διαρκείας) και έχω συνδικαιούχο τον γαμπρό μου».

Στ. Κ. «Δεν πηγαίνεις σε όλα τα ματς;»

Άγγλος: «Όχι, γιατί όταν την ίδια μέρα παίζει η ομάδα της περιοχής μου, πηγαίνω εκεί». (Η περιοχή του ήταν κάτι σαν την Παλλήνη του Λίβερπουλ).

Στ. Κ. «Σε ποια κατηγορία παίζει η ομάδα αυτή;» (Δεν θυμάμαι το όνομα).

Άγγλος: «Στην 4η κατηγορία».

Στ. Κ. «Και πόσοι μαζεύεστε στο γήπεδο;»

Άγγλος: «Πηγαίνουμε πέντε χιλιάδες…»

Στ. Κ. «Και πόσους χωράει;»

Άγγλος: «Έξι χιλιάδες».

Αθήνα, 20 Δεκεμβρίου 2013, μια μέρα μετά την ολοκλήρωση της 16ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Σούπερ Λιγκ, παραμονές της ολοκλήρωσης του α’ γύρου.

Μέσος όρος εισιτηρίων, ανά αγωνιστική: 4.328 (σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει η Λίγκα).

Πρώτος σε μ.ο. εισιτηρίων ο Ολυμπιακός με 17.756, 2ος ο ΠΑΟΚ με 15.803, 3ος ο Παναθηναϊκός με 10.325, 4ος ο Αρης με 7.402, 14ος (!!!) ο Ατρόμητος με 1.461, προτελευταία η Ξάνθη με 1.253 και τελευταίος ο Λεβαδειακός με 959.

Ένα πρόχειρο συγκριτικό στοιχείο με… άλλες δεκαετίες, είναι πως το σύνολο των 72.278 εισιτηρίων που έχει στην τρέχουσα σεζόν κόψει ο Παναθηναϊκός σε 7 εντός έδρας αγώνες, υπολείπεται κατά 2000, του ρεκόρ που είχε κάνει σε έναν αγώνα πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ, με τον ΟΦΗ, τη δεκαετία του '80.

Στο ερώτημα για ποιόν λόγο ο φίλαθλος κόσμος δεν πάει στο γήπεδο οι απαντήσεις ποικίλουν.

Άλλοι λένε πως το πρωτάθλημα δεν έχει ενδιαφέρον, άλλοι πως δεν τους αρέσει το θέαμα, άλλοι πως το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι «βρόμικο», άλλοι ότι φταίει η κρίση, η βία…  Ισχύει ως ένα σημείο πως οι φίλαθλοι της χώρας προτιμούν τις ομάδες που κερδίζουν συχνά και έχουν τίτλους, άρα δεν πολυστηρίζουν εκείνες του τόπου τους. Φθίνει και αυτό σιγά σιγά…

Η αλήθεια είναι πως το γήπεδο έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι ο προορισμός του απογεύματος της Κυριακής (κάποτε οι Κυριακές ήταν της μπάλας) για τον Έλληνα.

Το θέμα είναι πως κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την αιτία του φαινομένου.

Αυτοί που θα έπρεπε να ασχοληθούν δεν είναι ούτε οι φίλαθλοι, ούτε οι δημοσιογράφοι. Είναι αρμοδιότητα αυτών που διοικούν το ποδόσφαιρο και τις ομάδες.

Μια εύκολη επισήμανση, που προσφέρεται για εξίσου εύκολα συμπεράσματα είναι πως στο Συνέδριο που έκανε τον περασμένο Γενάρη η Λίγκα, με προσκεκλημένους από μεγάλες Λίγκες της Ευρώπης, εκείνοι που είχαν τη μικρότερη εκπροσώπηση ήταν οι πρόεδροι των ΠΑΕ!

Η πικρή αλήθεια είναι πως ουδέποτε στην Ελλάδα έγινε μια σοβαρή κουβέντα για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου, ώστε να γίνει αν μη τι άλλο, ενδιαφέρον.

Πρότυπο η Μπουντεσλίγκα

Το έκαναν οι Γερμανοί μετά το 2002. Τα αποτελέσματα φαίνονται 10 χρόνια μετά. Τα μισοάδεια, τότε, γήπεδα είναι γεμάτα, οι ομάδες λειτουργούν με συγκεκριμένες προδιαγραφές, το πρωτάθλημα έγινε θεαματικό και ανταγωνιστικό. Σ’ αυτό το διάστημα καθώς το «προϊόν» ανέβαινε, έγιναν επενδύσεις, ανακατασκευάστηκαν παλιά ή κατασκευάστηκαν νέα γήπεδα και πάει λέγοντας.

Οι οπαδοί της Ντόρτμουντ σε ....πλήρη σύνθεση

Σε επιστημονική έρευνα που έγινε στην Ισπανία, από καθηγητές (πανεπιστημιακούς) μαθηματικών και του Πολυτεχνείου, αναδείχθηκε ως πλέον ανταγωνιστικό και ελκυστικό (για τα επόμενα χρόνια) πρωτάθλημα, η Μπουντεσλίγκα. Η έρευνα δημοσιεύεται σε επιστημονικό περιοδικό της Ισπανίας.

Έγινε σε μια εποχή που οι Ισπανοί έχουν αρχίσει να προβληματίζονται για το «κακό» που κάνει στο επαγγελματικό τους ποδόσφαιρο η δυαρχία Μπαρτσελόνα , Ρεάλ και της δυσκολίας των περισσότερων ομάδων να ακολουθήσουν αγωνιστικά και οικονομικά. Θα την βρουν την άκρη… Όποιος ψάχνει, βρίσκει.

Οι Άγγλοι το βρήκαν το πλάνο, εδώ και χρόνια. Το εξελίσσουν, έχοντας κάνει την «Πρέμιερ Λιγκ» εξαγώγιμο τηλεοπτικό προϊόν και αν χρειαστεί να διορθώσουν οτιδήποτε, θα το κάνουν, σε ελάχιστο χρόνο με άμεση εφαρμογή.

Το Άνφιλντ, ένας από τους "ναούς" της Premier League

Η Ολλανδία και το Βέλγιο, πέρασαν την κρίση τους, αλλά έχουν βρει «πατήματα» να ξαναφτιάξουν ένα βιώσιμο ποδοσφαιρικό μοντέλο.

Όλα αυτά και όσα άλλα μοντέλα «κυκλοφορούν» και προσφέρονται για αντιγραφή, βασίζονται σε κάποιους κοινούς τόπους. Υποδομές, οργάνωση, σκάουτινγκ και επιστημονική δουλειά για το αγωνιστικό, ανάπτυξη του εμπορικού τμήματος, οικονομική αυτάρκεια και εκσυγχρονισμό των γηπεδικών εγκαταστάσεων.

Κάτι κάνουν όλοι, πλην... Λακεδαιμόνιων

Κοινό ζητούμενο για όλους: Να είναι γεμάτες οι εξέδρες. Η ανταπόκριση των φιλάθλων, ειδικά με την φυσική τους παρουσία στα γήπεδα, είναι από τους λόγους που ανεβαίνει η αξία του «προϊόντος» και αυτό έχει να κάνει και με τα τηλεοπτικά και με τις χορηγίες και με τις εμπορικές συμφωνίες.

Καρφίτσα δεν πέφτει σε ματς του Άγιαξ

Έτσι σκέφτονται οι… κουτόφραγκοι. Κάθονται στο τραπέζι, σκέφτονται, προβληματίζονται, βρίσκουν λύσεις και καταφέρνουν να πείσουν τους φιλάθλους τους, ότι αξίζει να είναι κοντά στην ομάδα τους. Και το καταφέρνουν. Παίρνουν ο ένας το μοντέλο του άλλου, το αντιγράφουν ή το προσαρμόζουν σε άλλα δεδομένα, φτιάχνουν δικά τους, κάνουν κάτι…

Στην ερώτηση ποια χώρα της Ευρώπης θα αντέγραφε το ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης του ποδοσφαίρου, η απάντηση είναι προφανής. Καμία.

Εδώ θα μείνουμε με τις απορίες, που θα συζητιούνται στα ραδιόφωνα και θα γράφονται στις εφημερίδες…

Μα τι άλλο χρειάζεται ο κάτοικος του Δήμου Περιστερίου (από τους μεγαλύτερους της χώρας) για να πάει να δει τον Ατρόμητο;

Γιατί η Ξάνθη με το καλύτερο αθλητικό κέντρο στην Ελλάδα, με την ιδανική οικονομική διαχείριση, με καλή ομάδα, δεν μαζεύει περισσότερο κόσμο;

Γιατί ο Ολυμπιακός παίζει σε μισοάδειο γήπεδο;

Το… ενδιαφέρον που δεν υπάρχει είναι η εύκολη καραμέλα. Μόλις λιώσει, θα βρεθεί η επόμενη.

Μια απλή προσέγγιση είναι πως οι ομάδες βολεύονται με το τηλεοπτικό συμβόλαιο και τον ΟΠΑΠ και ελάχιστα ασχολούνται να πείσουν τον κόσμο να πάει στο γήπεδο. Όχι πως η αύξηση των εισιτηρίων μπορεί από μόνη της να λύσει τα οικονομικά προβλήματα των… προβληματικών ΠΑΕ. Δίνει όμως μεγαλύτερη αξία στο «προϊόν».

Γίνεται ποδόσφαιρο χωρίς κόσμο;

Αυτή η πρακτική όμως έχει ημερομηνία λήξης και μάλιστα κοντινή.

Ποδόσφαιρο χωρίς κόσμο, δεν πρόκοψε πουθενά στον κόσμο. Δεν έχουν σταματήσει οι φίλαθλοι να αγαπούν το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Αισθάνονται όμως πως το ποδόσφαιρο δεν τους… αγαπάει.

Θέλει δουλειά χρόνων για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Το αρνητικό δεν είναι η χρονική διάρκεια της προσπάθειας, αλλά ότι ουδείς φαίνεται διατεθειμένος να την ξεκινήσει.

Όσο μένει έτσι η κατάσταση ή πάει χειρότερα, οι σοβαροί επενδυτές, οι μεγάλες εταιρίες που θα φτιάξουν γήπεδα, θα είναι ωραία θέματα, με μπόλικο ευχολόγιο, για τις εφημερίδες.

Και συγνώμη για την απλούστευση, αλλά αν κάποιος έχει να ρίξει μερικά εκατομμύρια στο ποδόσφαιρο, ή μια εταιρία θέλει να επενδύσει στην κατασκευή ενός γηπέδου θα προτιμούσε το «ελληνικό ποδοσφαιρικό πεδίο» και μια μέση ομάδα της Σούπερ Λιγκ, ή εκείνη του Αγγλου οδηγού, που δυστυχώς ούτε το όνομά του θυμάμαι, ούτε της ομάδας του…

Μάλλον θα προτιμούσε το «πεδίο» που η κίνησή του θα είχε αντίκρισμα και προοπτική.

WWW.SPORT24.GR