1970.
Με πρωταγωνιστή τον Μπρεντάνο, ο ΑΟ Κέρκυρα συντρίβει τον Λεωνίδα Σπάρτης (4-1) και επιστρέφει μετά από επτά αγώνες, στη στράτα των επιτυχιών.
Mέρος 15ο
Ήταν θέμα «αντοχών». Και η αλήθεια είναι πως περιθώρια άλλα δεν υπήρχαν. Επτά αγώνες δίχως νίκη παραπήγαιναν πολύ. Όχι μοναχά ζήτημα γοήτρου, αλλά και ουσίας. Άρχιζε να βγάζει φλόγες η διακεκαυμένη ζώνη...
Κάπως έτσι, το ματς με τον Λεωνίδα Σπάρτης, στο νησί, 15η ημέρα, έμοιαζε για τον ΑΟ Κέρκυρα του Καραλή, σχεδόν οριακό. Κομβικό. «Τελικός», κατά τη δημοσιογραφική αργκό. Ήταν, βλέπετε, και το... profile του αντιπάλου που έκανε το «πρέπει» ακόμη εντονότερο: ουραγός. Αν όχι τώρα, άρα, πότε;
Δόξα τω Θεώ, όλα, για το «καραβάκι» πήγαν πρίμα, κατ’ ευχήν. Μ’ ένα απολύτως επιβλητικό 4-1, επέστρεφε με... κρότο στις επιτυχίες, «έγραφε» την πρώτη του νίκη εντός του 1970 και γέμιζε τα ταλαιπωρημένα του πνευμόνια μ’ οξυγόνο. Και κουράγια...
Τεράστια, σε σημασία, νίκη, αν και στην πραγματικότητα δεν ήρθε τόσο εύκολα όσο σε κάνει να υποψιάζεσαι το σκορ. Μπορεί, βλέπετε, το έμπα στον αγώνα να υπήρξε περίπου... θυελλώδες, καταιγιστικό, με γρήγορο, καθαρό, προβάδισμα (2-0, με Κ. Σκούπουρα, Μπρεντάνο, πριν απ’ το ημίωρο) και άλλες ευκαιρίες στο... σακούλι (κορυφαία, το δοκάρι τρου Σκούπουρα, στο 25’, δύο λεπτά πριν απ’ το «τεμάχιο» του Νάσου), ένα γκολ, ωστόσο, του Δημητρακόπουλου στις αρχές του β’ ημιχρόνου έκανε το ματς να περπατάει μέχρι το 75’, στο λεπίδι. Συσσωρεύοντας σε παίκτες και φιλάθλους μπόλικα κιλά ταχυπαλμίες. Και... νύχια φαγωμένα!
Εξ ου και το «το ματς κύλησε αμφίρροπο, όσο και αν φαίνεται παράξενο» που πρότασσε σχολιογραφικά η «Ομάδα». Και, σε κλίμα ανάλογο, συνέχιζε: «Η ενδεκάδα του Λεωνίδα αγωνίστηκε πολύ καλά και με αξιώσεις νίκης μάλιστα και, αν τελικά υπέστη βαρειά ήττα, εκέρδισε την συμπάθεια των φιλάθλων της Κέρκυρας, για το άριστο ήθος των παικτών του».
Εντέλει, «μίλησε» ο μεγάλος Μπρεντάνος. Δεύτερο προσωπικό γκολ, (79’) λίγο μετά, το... βουλοκέρι απ’ τον Σαγιαδινό (84’), τέλος καλό και... αεράτο!
Το exra tip, που λειτούργησε ως «σύμμαχος» των Κερκυραίων στο να γύρει η βελόνα; Ιδού, απ’ την «Ομάδα», έστω κι εν μέσω μιας... μίνι απορίας: «Να τι παθαίνουν οι ομάδες όταν οι προπονηταί πραγματοποιούν νωρίς τις αλλαγές που δικαιούνται. Η ομάδα του Λεωνίδα έπαιζε ολόκληρο το β’ ημίχρονο ουσιαστικά με 10 παίκτες, γιατί ο Φοντιούρας αγωνιζόταν αν και ήταν αρκετά τραυματισμένος».
Και η απορία; Ποια; Πως, στην ενδεκάδα που δίνει η «Ομάδα», παίκτης με το επώνυμο «Φοντιούρας», δεν υπάρχει! Για να δείτε τι σου έκαναν, εκείνο τον καιρό, οι δυσχερείς τηλεφωνικές ανταποκρίσεις... Λίγο να μην έπιανε πρίμα ο ΟΤΕ και η «αποδέκτης» της ανταπόκρισης, στην Αθήνα... ό,τι άκουγε!
Έστω κι έτσι, πάντως, για τους Φαίακες, ήταν ένα όμορφο απόγευμα. Μετά από καιρό...
> Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΑΤΣ
ΠΗΓΗ : https://www.corfusports.gr/