Τα πρώτα χρόνια, που εμφανίστηκε το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και ειδικά στον Πειραιά, δηλαδή στις αρχές του 20ου αιώνα, δεν είχε τραβήξει την προσοχή πολύ κόσμου, παρά μόνο μικρών παιδιών, τα οποία έπαιζαν με πρόχειρες μπάλες στις αυλές των σπιτιών και στα πεζοδρόμια.
Αργότερα και κυρίως μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο αρχίζει να ενδιαφέρει και να ελκύει τους μεγαλύτερους νέους και όπως σημειώνει, το 1930, η εφημερίδα «Πατρίς» σε μια έρευνα για το πειραϊκό ποδόσφαιρο «η καταπληκτική κατάκτησις των μαζών της νεότητος υπό του ποδοσφαίρου αρχίζει από τα πρώτα μεταπολεμικά έτη, έχει δε φθάσει ήδη εις το ζενίθ της».
Είναι η εποχή, που στον Ολυμπιακό γράφει την δική της ιστορία η θρυλική πεντάδα των αδελφών Αδριανόπουλου, του Γιώργου,του Γιάννη, του Βασίλη, του Ντίνου και του Λεωνίδα.
Η θρυλική πεντάδα των αδελφών Ανδριανόπουλου
Η φωτό είναι από το επίσημο site του Ολυμπιακού
«Σήμερον κάθε συνοικία της πρωτευούσης και του Πειραιώς και κάθε δρομίσκος των έχει την ποδοσφαιρικήν της ομάδα», αναφέρει η έρευνα, που δημοσιεύτηκε, στις 7 Ιανουαρίου 1930, στην παραπάνω εφημερίδα με τίτλο «Ο Αθλητισμός εις τον Πειραιά» και υπότιτλο «Το ποδόσφαιρον- Προ είκοσι πέντε ετών- Αι πρώται ομάδες-
Η ίδρυσις του «Ολυμπιακού»- Αι άλλαι ομάδες».
Από την έρευνα πληροφορούμαστε ότι εκείνη την εποχή «η ελληνική κοινωνία (…) αθρόως προσέρχεται εις τους εκάστοτε ποδοσφαιρικούς αγώνες». Ωστόσο, όπως σημειώνεται όταν πρωτοεμφανίστηκε το άθλημα στην πόλη, το 1905, αλλά μόνο έφηβοι και νέοι έπαιζαν ποδόσφαιρο στις…. αλάνες της εποχής και στις πλατείες Πασαλιμανίου, Αλεξάνδρας και Ιπποδαμείας «κατόπιν δε εις το Ποδηλατοδρόμιον του Νέου Φαλήρου».
Το 1918 βρίσκει τον Πειραιά με δύο ποδοσφαιρικά σωματεία, την «Πειραϊκή Αθλητική Ένωση» και τον «Ποδοσφαιρικό Σύλλογο Άρης». Τα δύο αυτά σωματεία το 1922 συγχωνεύτηκαν και το νέο σωματείο ονομάστηκε «Αθλητικός και Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Πειραιώς».
Στις αρχές του 1923, «λόγω εσωτερικών διχοστασιών, μερίς του συλλόγου τούτου διεγράφη και ίδρυσε τον «Πειραϊκόν ποδοσφαιρικόν όμιλον» οι δε παραμείναντες, κατόπιν προτάσεως του κ. Καμπέρου, ίδρυσαν τον «Ολυμπιακόν σύλλογον φιλάθλων Πειραιώς», σύμφωνα με την έρευνα της εφημερίδας.
Η ίδρυση του «Ολυμπιακού» και η θριαμβευτική παρουσία του υπήρξε- σύμφωνα με την εφημερίδα «Πατρίς»- η αφορμή «να καλλιεργηθή (…) το ποδόσφαιρο εν Πειραιεί και να διαδοθή κατόπιν εις όλην την Ελλάδα».
Η πρώτη σύνθεσή του ήταν η εξής:
Κλειδουχάκης, τερματοφύλακας, Βασιλείου και Λεκάκης, οπισθοφύλακες, Βλάσσης και Λεκός, μέσοι, Πεζώνης χάφ, Βασίλης, Γιώργος, Γιάννης και Ντίνος Ανδριανόπουλος (σ.σ. ο Λεωνίδας έκανε το ντεμπούτο του, λίγο αργότερα, το 1927), κυνηγοί καθώς και Τ. Λεκός, επίσης κυνηγός.
Η πρώτη σύνθεση του «Πειραϊκού» ήταν η εξής: Κοντός, τερματοφύλακας, Κουράντης και Γεροντάκης, οπισθοφύλακες, Καραμούζης, Πανόπουλος και Καραντινός μέσοι, Χατζηανδρέου, Μαυρομμάτης, Τσολίνας, Άγας και Στρίγκος, κυνηγοί.
Αργότερα, ο «Πειραϊκός» ενώθηκε με την «Φαληρική Ένωση» και ιδρύθηκε τότε ο «μεγάλος δεύτερος του Πειραιά», όπως χαρακτηρίστηκε πολύ αργότερα, ο «Εθνικός», στον οποίο προσχώρησαν οι αδελφοί Φερλέμη και άλλοι παίκτες.
Η φωτό είναι από το επίσημο site του Ολυμπιακού https://www.olympiacos.org
Η Μικτή Πειραιώς
«Το 1924 θεωρείται δια την ιστορίαν του Πειραϊκού ποδοσφαίρου, το έτος της συστηματικής επιδόσεως και εξασκήσεως εις το ποδόσφαιρον των οργανωμένων ομάδων», γράφει η «Πατρίς».
Εκείνη την χρονιά αθλοθετείται το «τριετές επαμειβόμενον κύπελλον». «Η μικτή ομάς περιλαμβάνουσα τους καλλίτερους παίκτας του «Ολυμπιακού» και του «Εθνικού» διαρκώς εκέρδιζε την νίκην. Κατά τα έτη 1924, 1925 και 1926 η Μικτή Πειραιώς ενίκησε και έλαβε το βαρύτιμον κύπελλον».
Επίσης, κατά το 1926 η Μικτή Πειραιώς νίκησε την πρώτη ξένη ομάδα, που ήρθε για να δώσει αγώνες στην Ελλάδα.Ήταν η Αυστριακή «Κάφεμπερ», η οποία ηττήθηκε από τη Μικτή Πειραιώς με σκορ 2-1.
Στο μεταξύ στις αρχές του 1925 διαλύεται λόγω της παρατεταμένης αντιπαράθεσης μεταξύ των σωματείων της Αθήνας και του Πειραιά η λεγόμενη Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ελλάδος και στις 20 Μαρτίου 1925 ιδρύεται η «Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιώς» με πρώτο πρόεδρο της ένωσης τον Ιωσήφ Τερεζάκη.
Τα έξι ιδρυτικά σωματεία ήταν: Ολυμπιακός, Εθνικός, Φαληρική Ένωσις Μ. Αλέξανδρος, Φαληρικός Σύνδεσμος, Ένωση Φιλάθλων Νεαπόλεως και Γ.Σ. Τιτάν (ο οποίος το 1926 συγχωνεύτηκε με την Ε.Φ. Νεαπόλεως). Ένα χρόνο αργότερα η ΕΠΣ Πειραιά μαζί με την Ε.Π.Σ. Αθηνών και την Ε.Π.Σ. Μακεδονίας ίδρυσαν την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ).
Οι δάφνες του Ολυμπιακού
Επιστρέφοντας στο αφιέρωμα της εφημερίδας «Πατρίς» στις 7 Ιανουαρίου 1930 διαβάζουμε ότι ο «Ολυμπιακός» «κατά το τριετές διάστημα της ιδρύσεώς του 1923- 26 παρουσίαζε καταπληκτικάς επιδόσεις εις το άθλημα του ποδοσφαίρου. Το πρωτάθλημα του Πειραιώς το εκράτησε επαξίως κατά τα έτη 1923,24,25 και 26. Δέον να σημειωθεί μια ήττα του από τον «Παναθηναϊκό» τας αρχάς Μαρτίου 1926 (τέρματα 2-1)».
Τον Ιανουάριο του 1927 ο Ολυμπιακός υποδέχεται τη Σερβική Μπεογκράσκυ σε ένα διεθνές φιλικό, στο οποίο αναδεικνύεται ισόπαλος (2-2). Σημειωτέον ότι η σέρβικη ομάδα σε άλλους φιλικούς αγώνες, που έδωσε, εκείνες τις μέρες, στην χώρα μας, «ενίκησε όλας τας ελληνικά ομάδας». Συγκεκριμένα, τον Παναθηναϊκό με 5-1 και την «Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως» (δηλαδή την ΑΕΚ) ,με 3-1.
Τον ίδιο μήνα ο Ολυμπιακός σε νέο φιλικό αγώνα, αυτή την φορά με την ομάδα του Αγγλικού στόλου, που βρισκόταν στο Φάληρο, νίκησε με 2-0.
Τη ποδοσφαιρική περίοδο 1927- 28 ο Ολυμπιακός θα δώσει νέο διεθνές φιλικό με τη Μπεογκράσκυ με την οποία αναδείχθηκε και πάλι ισόπαλος 1-1. Στη συνέχεια, όμως, σε νέο διεθνές φιλικό με την πρωταθλήτρια κεντρικής Ευρώπης, την Ουγγρική Φερεντσβάρος ηττήθηκε με 4-2 ενώ επικράτησε με 3-2 της σερβικής Μπιτώλια του Μοναστηρίου.
Όπως σημειώνει η εφημερίδα στη συνέχεια ο Ολυμπιακός ηττήθηκε από τις Ουγγρικές επαγγελματικές ομάδες Περσταζέμπετ, Τριεκέρλιτ και Ουίπεστ. Αντίθετα νίκησε τη Μπεογκράνσκυ με 3-0, τη Βέννους Σπάρτας με 3-1, την «Ένωσιν Κωνσταντινουπόλεως» με 4-1 και το Μοράφσκα Σλάβια με 5-1.
Έτσι, ο Ολυμπιακός έγινε κάτοχος του Κυπέλλου του Πάσχα 1927- 28.Τέλος, κατά την ίδια χρονική περίοδο ο Ολυμπιακός επειδή δεν ανήκε στην Ομοσπονδία δεν συμμετείχε στο πρωτάθλημα Πειραιώς.
Συνέχεια θριάμβων
Κατά την επόμενη περίοδο (1928- 29) ο Ολυμπιακός κατέκτησε, ξανά, το κύπελλο του Πάσχα καθώς νίκησε την ερασιτεχνική Ουγγρικής ομάδα Ουίπεστ (2-1), το Παναθηναϊκό (2-0), την «Ένωσιν Κωνσταντινουπόλεως» (4-3) και ήρθε ισόπαλος (3-3) με την ισχυρή Φερεντσβάρος.
Αντίθετα, ηττήθηκε από την Τσεχοσλοβακική Μπρατισλάβα (5-3) και από την Ουγγρική Μποτσκάϊ (7-2).
Την ίδια περίοδο ο Ολυμπιακός αναδείχθηκε ισόπαλος με τον Εθνικό και ανακηρύχτηκαν και οι δύο ομάδες πρωταθλήτριες Πειραιώς.
«Κατά τη τρέχουσα χρονικήν περίοδον 1929- 30», όπως αναφέρει, χαρακτηριστικά, η εφημερίδα ο Ολυμπιακός θεωρείται ότι είναι πρωταθλητής Πειραιά καθώς νίκησε τον Εθνικό με 4-1 ενώ ακόμα επικράτησε του Απόλλωνα Αθηνών, του Ατρόμητου Αθηνών, του Παλαιού Φαλήρου Αθηνών, του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και ήλθε ισόπαλος με τον Άρη Θεσσαλονίκης 2-2.
Αντίθετα ηττήθηκε από την πρωταθλήτρια της Κεντρικής Ευρώπης Ουίπεστ «δια του κολακευτικού δια το Πειραϊκόν ποδόσφαιρον αποτελέσματος των τερμάτων 1-0». Επίσης ηττήθηκε και από τη «Βικτώρια Ζίσκωφ».
Παράλληλα, επτά παίκτες των «ερυθρόλευκων» συμμετείχαν στη Μικτή Πειραιώς η οποία νίκησε την αντίστοιχη των Αθηνών με 5-2.
Επίσης, πέντε παίκτες του Ολυμπιακού, οι Γιώργος, Βασίλης, Ντίνος και Λεωνίδας Ανδριανόπουλος και ο Φ. Κουράντης μετείχαν στην Εθνική ομάδα στον αγώνα, που έγινε τον Ιούνιο του 1929, στη Σόφια, με αντίπαλο τη Βουλγαρία και τελείωσε ισοπαλία (1-1).
Οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι φόρεσαν και πάλι την φανέλα της Εθνικής Ομάδας στον επόμενο αγώνα με αντίπαλο την Ιταλία, η οποία είχε επικρατήσει με 4-1.
Η φωτό είναι από το επίσημο site του Ολυμπιακού https://www.olympiacos.org
Οι ομάδες του Ολυμπιακού
Όπως σημειώνει στην έρευνά της η «Πατρίς» ο Ολυμπιακός διέθετε, εκείνη την χρονιά (1929- 30) τέσσερις ποδοσφαιρικές ομάδες «αίτινες εξέρχονται πάντιτε νικηφόροι από τα γήπεδα». Σε αυτές μετέχουν οι εξής:
Η πρώτη: Κ. Κλειδουχάκης, Φ. Κουράντης, Δ. Σοφράς, Μ. Λεκός, Μ. Πανόπουλος, Α. Διολέτης, Χ. Πεζώνης, Π. Κορωναίος, Κ. Τερεζάκης, Β., Λ., Γ. και Ντίνος Ανδριανόπουλος και Σ. Τουλιάτος.
Η δεύτερη: Αχ. Γραμματικόπουλος (σ.σ. τα επόμενα χρόνια θα γράψει λαμπρές σελίδες τόσο με τον Ολυμπιακό όσο και με την Εθνική ομάδα), Δ. Μιχαλόπουλος, Λ. Συριανός, Π. Κονταράτος, Δ. Τζαμτζής, Α. Χρυσαφόπουλος, Βαν Μπουζικιάν, Ν. Δενδρινέλης, Χ. Ράγκος, Σ. Ανδριανόπουλος, Τ. Λεκός και Β. Τουλιάτος.
Η τρίτη: Ορ. Κοκκινάκης, Δ. Παυλίδης, Π. Καραπατέας, Αρ. Δέδες, Δ. Πεκαρίδης, Σ. Σπηλιώτης, Αντ. Αμηράς, Γ. Στρίγκος, Ευαγ. Γουδέλας, Η. Γκούμας, Β. Κουνέλης, Β. Κωνσταντινίδης, Χαρ. Βάλης, Π. Κτενάς, Αρ. Πανόπουλος και Κ. Γεωργουλάκης.
Τέταρτη: Τ. Μέρμηγκας, τρία αδέλφια Τσίρη, Κ. Ευαγγελάτος, Κ. Μαργαρίτης, Ν. Βιτιβίλιας, Αθ. Δέρβος, Γ. Σφακιανάκης, Δ. Κουραχάνης, Ε. Νεράτζης, Α. Πρωτοψάλτης, Γ. Καλημέρης, Δ. Ρίζος, Γ. Κοντοβράκης, Ν. Κοντοβράκης, Σπ.
ΠΗΓΗ : https://www.pireas2day.gr/